home | schilderijen | tekeningen | Urban Sketching | gedichten | grafisch ontwerpen | biografie | expo’s | links | contact

Vriendinnen

Het leek geruis, geluid. Dat zeiden we
op een moment dat het nog harder klonk,
het licht beschadigde, er zich in mengde
om op te groeien, uitwas, woeker, dwaling.

We hadden naar elkaar gekeken. Nooit
gezien hoe zulke blikken konden vallen:
het oog zouden misleiden en het oor,
de blindgangers. Een kus te vroeg verloren.

’t Viel uit de lucht, het schoot erin. We graaiden
in kleuren waarvan geen de mooiste was.
Zoals gewoonlijk waren we alleen,

en verder van elkaar dan ooit tevoren.
De lucht, het licht en de geluiden draaiden.
We staken tongen uit. Wie zou het horen?

 

© Nico Weber