Annunciatie
De onrust, gewekt door een brief,dreef nieuwsgierigen voort ―
een aankondiging in een krantenrubriek,
een stem die niet goed te verstaan was,
wat de diepste verlangens opriep —
aan oorzaken geen gebrek.
En daar kwam nog bij dat niemand iets vroeg
of een onbeduidend praatje begon.
De richting stond vast en het ging nooit te snel,
er mocht niet te veel een verwachting uit blijken.
Geen wandeling was het om sleur te doorbreken,
de buitenlucht in, stiekem wachten en kijken,
maar haar horen zeggen: ‘Met jou wil ik spreken.’
Waarover wist niemand, dat trok nog het meest.
© Nico Weber