Solitudine
Vreemd hoe zeer wie van nabij mezo voor ogen staat zo voor het
grijpen, geen beeld kan vinden
om me in thuis te brengen.
Zou je dan, bij gebrek aan inzicht
onaanraakbaar maar de schaduw zijn
(in het blauwe ondergebracht) van
één iemand, die nooit Jij mocht heten?
Enkel lucht, spiegeling, kan ons
in de verte, enigszins, gelijkend maken:
oude mensen, gaande.
© Jur Oskamp